Γιορτινή ατμόσφαιρα. Η χώρα της υποκρισίας και της συνδιαλλαγής πανηγυρίζει. Στις κεντρικές πλατείες τα παιδιά σωριάζονται από ‘υπερβολικές’ δόσεις. Πίσω, στα ψηλά κτίρια οι αξιωματούχοι διαπραγματεύονται. Το μεγάλο δέντρο, το πιο ψηλό της Ευρώπης ετοιμάζεται στην πολιτιστική –φύσει αν όχι και θέσει- πρωτεύουσα του κόσμου. Λίγο παρακάτω ρέει αίμα και πύον. Αλλά εκεί είναι μόνον κάποιο στενό σοκάκι. Σκοτεινό, υγρό και κακόφημο. Η καλή κοινωνία είναι εδώ. Γύρω από το δέντρο. Οι μπάλες γυαλίζουν στους πολύχρωμους προβολείς και οι ευτυχισμένοι αστοί, σύντομα θα ξεχυθούν για τα ψώνια τους, ξεχνώντας τις καταστροφές, τα δράματα, τις αγωνίες, τον πόνο, τον θάνατο.
Ανιχνεύεται παράξενη ουσία στο αίμα των περαστικών. ‘Αναισθησία. Δεν είναι απαγορευμένη’, αποφαίνεται ο αρχιμπάτσος, ‘μπορείτε να πηγαίνετε…Καλά Χριστούγεννα…’. Παρακάτω ένας πολιτισμένος με κοστούμι σταματά το υπερπολυτελές αμάξι του στην άκρη του δρόμου. Μοιράζει σκονάκια. Συναγερμός. Ο κύριος κινδυνεύει από τους αλήτες που τον περιστοιχίζουν. Η συναλλαγή ολοκληρώνεται, οι μπάτσοι επεμβαίνουν. Συλλαμβάνονται όλα τα πρεζόνια που ενόχλησαν τον κύριο, καθόσον εκείνος μετράει τα γιούρος που αποκόμισε.
‘Καλά Χριστούγεννα κύριε. Συγγνώμη για την ενόχληση’, απολογείται ο αρχιμπάτσος.
Το γαϊτανάκι γυρίζει, γυρίζει, γυρίζει. Στο πεζοδρόμιο σωριάζονται όνειρα, αλλά ο κύριος πλουτίζει. Πλουτίζει πουλώντας νεκρά όνειρα. Πλουτίζει μοιράζοντας ταξίδια χωρίς επιστροφή.
Οι αστοί συνεχίζουν τα ψώνια τους. Χρονιάρες μέρες είναι, δεν πρέπει να ταράξουν τον ύπνο τους. Κάτι όμως τους χαλάει τη σούπα. Κάποιο ηλίθιο αίσθημα ενοχής αμαυρώνει την γιορτινή τους διάθεση.
Υπάρχει αντίδοτο…Σταματούν στο ψιλικατζίδικο στη γωνία και αγοράζουν ένα πακέτο κάρτες της Unicef. Τώρα ένα παιδί στην Αφρική έχει κερδίσει ένα εμβόλιο. Οι χίμαιρες εξαφανίζονται. Η φιλανθρωπία τους είναι πλέον έμπρακτη.
Στη γωνία του δρόμου, άλλο ένα παιδί πεθαίνει...
‘Αρκετά κάναμε για φέτος…Καλά Χριστούγεννα…’
