Πρέπει να μαζεύουμε υπογραφές, μου έλεγε ο Άγγελος.
Το νιώθεις στην ατμόσφαιρα...στα όνειρά σου. Στο ξεχασμένο ξεκρέμαστο ακουστικό του τηλεφώνου που βουίζει τέλος...
Αν σηκωθείς; Δεν μπορεί θα υπάρχει διέξοδος
Τίποτα φίλε μου...σκοτάδι
Καθόμουνα λοιπόν κι άκουγα τις συκοφαντίες του κόσμου...Όπως μου τα μεταφέρανε λίγοι καλοί φίλοι...Μυστικά...Εμπιστευτικά...
Τα φώτα των αυτοκινήτων εκτυφλωτικά...η νύχτα σκοτεινή.
Εγώ θα σηκωθώ, Άγγελε...
Δεν είδες τη λευκή σελίδα; Όλα χαθήκανε πια...
Κοίταξα πίσω και κατάλαβα. Όλα έπαιρναν μια άτροπο κατεύθυνση. Έχει δίκιο ο Άγγελος.
Οι πολιτικοί, όπως πάντα, στα μπαλκόνια μοίραζαν τις υποσχέσεις τους. Οι γελωτοποιοί έκαναν απίθανα νούμερα στις πλατείες.
Είδα το μαύρο βλέμμα στο ρυτιδιασμένο του πρόσωπο...
Μάζεψε τα Άρη. Φεύγουμε...
Ένα λεπτό...ένα λεπτό μόνο, φίλε μου...να πάρω ένα πανωφόρι...
No comments:
Post a Comment